Wynika z poczucia obowiązku ochrony i zachowania dla przyszłych pokoleń dziedzictwa archiwalnego, które jest nieodłączną częścią wspólnego, ogólnoeuropejskiego dziedzictwa kulturalnego. Jest też działaniem wprowadzającym w życie ideę propagowaną przez UNESCO, dotyczącą wspólnej spuścizny dokumentacyjnej, rozproszonej w wyniku wydarzeń dziejowych między różne kraje.
Instytucje archiwalne uczestniczące w projekcie przeprowadzą prace badawcze w swoich zasobach narodowych, w celu rozpoznania oraz ustalenia wielkości, wartości i stanu zachowania materiałów archiwalnych stanowiących wspólną spuściznę dokumentacyjną Rzeczypospolitej Obojga Narodów, obejmującej terytorium Korony Polskiej, Wielkiego Księstwa Litewskiego i Inflant.
W ramach projektu archiwiści i badacze uzyskają swobodny dostęp do pomocy archiwalnych oraz dokumentów archiwalnych instytucji biorących udział w projekcie.
Wspólne Dziedzictwo Archiwalne to także:
- wymiana wiedzy, literatury oraz informacji o sposobach postępowania w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń,
- wymiana wiedzy i doświadczeń w zakresie infrastruktury i budownictwa archiwalnego,
- wzajemna pomoc w przygotowaniu fachowych kadr archiwalnych (wymiana specjalistów, szkolenia, staże dla konserwatorów archiwalnych),
- przygotowywanie wspólnych wystąpień i apeli do międzynarodowych organizacji archiwalnych w sprawach dotyczących ochrony zasobów archiwalnych,
- popularyzowanie wiedzy o wspólnym dziedzictwie archiwalnym (wspólne publikacje, wystawy, seminaria, konferencje),
- uzupełnienie narodowych zasobów archiwalnych poprzez: nieodpłatne samodzielne kopiowanie, wymianę lub zakup kopii cyfrowych wybranych materiałów archiwalnych z zasobów źródłowych państw uczestniczących w projekcie.
Projekt zainicjowaliśmy porozumieniem o współpracy, podpisanym przez reprezentantów zarządów archiwów państwowych Polski, Ukrainy, Litwy, Łotwy i Estonii 18 kwietnia 2024 r. na Zamku w Lublinie.
