Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci dr. Henryka Kurowskiego, wieloletniego zastępcy Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, osoby niezwykle zasłużonej dla ochrony polskiego dziedzictwa dokumentacyjnego i modernizacji polskich archiwów państwowych
Dr Henryk Kurowski był absolwentem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie w 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk rolniczych.
W 1957 r. rozpoczął pracę zawodową w Zakładzie Hodowli Doświadczalnej Zwierząt PAN. W latach 1958-1966 piastował stanowisko zastępcy dyrektora w Instytucie Genetyki Zwierząt PAN.
W 1966 r. objął funkcję dyrektora zespołu w Komitecie Nauki i Techniki, a następnie dyrektora departamentu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Od 1983 dyrektor generalny w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a następnie w Ministerstwie Edukacji Narodowej.
W 1989 roku rozpoczął pracę w służbie zagranicznej i został radcą ambasady w Moskwie oraz kierownikiem Wydziału Współpracy Naukowej. Pozyskał prawie 700 tysięcy kopi ważnych dla najnowszej historii Polski dokumentów archiwalnych, znajdujących się w archiwach rosyjskich, m.in. dotyczących losów polskich jeńców wojennych z 1939 roku, zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Za prace związane z pozyskiwaniem dokumentów z archiwów rosyjskich w czerwcu 1994 roku został uhonorowany odznaką „Za zasługi dla archiwistyki”.
W październiku 1994 roku został powołany na stanowisko zastępcy Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, które piastował aż do przejścia na emeryturę w 2007 roku. Od 31.07.1996 do 31.08.1996 pełnił obowiązki Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Odpowiadał za sprawy finansowe i realizację inwestycji. Był głównym koordynatorem pozyskania nowej siedziby urzędu Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych i przeprowadzenia jej remontu. Był zaangażowany także w realizację wieloletniego programu rządowego „Kwaśny Papier”, służącego ratowaniu przed samounicestwieniem zasobów archiwalnych wytworzonych w XX wieku.
Autor licznych prac naukowych i popularnonaukowych. Członek Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania PAN.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969 r.), Krzyżem Kawalerskim (1974 r.) i Oficerskim (1984 r.) Orderu Odrodzenia Polski.
Zapamiętamy go jako człowieka niezwykle życzliwego, nastawionego na rozwój i współpracę.
Rodzinie, bliskim i współpracownikom składamy najszczersze wyrazy współczucia.
