Wystawa zostanie zaprezentowana w drugiej połowie lipca 2022 r. jednocześnie w 33 miastach w Polsce, w których znajdują się siedziby Archiwów Państwowych.
Podczas konferencji prasowej organizatorzy przybliżyli założenia projektu, opowiedzieli o sposobie jego realizacji oraz o polsko-ukraińskiej współpracy archiwalnej. Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych dr Paweł Pietrzyk podkreślił rolę Archiwów Państwowych w zabezpieczaniu świadectw wydarzeń historycznych oraz siłę współpracy międzynarodowej – dzięki temu powstają tak ważne dla współczesnego społeczeństwa i przyszłych pokoleń wystawy jak „Mamo, ja nie chcę wojny!!!”.
– Cała sieć Archiwów Państwowych reaguje na rzeczy ważne, które dzieją się wokół nas, które oddziałują na społeczeństwo. Chcemy na bieżąco tę sytuację dokumentować, zbierać materiał archiwalny, który w przyszłości będzie tym, na podstawie którego historycy będą historię opowiadali – mówił Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych dr Paweł Pietrzyk. – Archiwa muszą być szczególnie chronione. Dlatego pomagamy naszym przyjaciołom z Ukrainy, jesteśmy z nimi cały czas w kontakcie.
Dyrektor Archiwum Akt Nowych Mariusz Olczak, koordynujący projekt, opowiedział o jego założeniach. Dr Dorota Sadowska z Uniwersytetu Warszawskiego (koncepcja artystyczna, nadzór merytoryczny) przedstawiła szczegóły wystawy, a prof. Olha Kulinich z Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki w Kijowie omówiła proces realizacji po stronie ukraińskiej. O projekcie Mom I see war opowiedział podczas łączenia online Danilo Tsvok, dyrektor generalny Laboratorium NGO Primary Token Placement Laboratory. Ukraina.
Wydarzeniu towarzyszyła krótka prezentacja rysunków polskich i ukraińskich dzieci.
Założenia projektu
Celem wystawy jest ukazanie dramatu wojny z perspektywy dziecka. Chcemy spojrzeć na wojnę oczami dzieci, wsłuchać się w ich emocje, uznać wagę ich doświadczeń, a wykonane przez nie prace zaprezentować szerszej publiczności, jako niezwykle przejmujące świadectwa konfliktu.
Poprzez zestawienie prac plastycznych polskich i ukraińskich dzieci, chcemy pokazać, że wojna wygląda w oczach dziecka zawsze tak samo. Podobieństwo historycznych i współczesnych prac poraża. Dzieci rysują czołgi, samoloty zrzucające bomby, pożary i eksplozje. Rysują rannych i zabitych, zrujnowane domy, mogiły. Rysują siebie i swoją rodzinę, rysują ewakuację i ucieczkę. Ale rysują też nadzieję i swoje marzenia na przyszłość.
Przeszłość i teraźniejszość
Rysunki polskich dzieci zostaną wybrane głównie ze zbioru 2500 prac przechowywanych w Archiwum Akt Nowych w Warszawie, w zespole Ministerstwa Oświaty z lat 1945–1966. W większości są to prace o tematyce wojennej, tworzone na potrzeby badań zainicjowanych przez środowisko pedagogiczne w pierwszych latach po wojnie oraz w odpowiedzi na konkurs ogłoszony w 1946 w tygodniku „Przekrój”, za zgodą ówczesnego Ministerstwa Oświaty.
Rysunki ukraińskich dzieci to współczesne prace plastyczne, związane z obecnie toczącą się w Ukrainie wojną, gromadzone na portalu Mom I see war. Strona została stworzona, aby pokazać wojnę oczami dzieci Ukrainy i po raz kolejny zwrócić uwagę społeczności światowej na brutalną inwazję rosyjskiego najeźdźcy.
